Epistola Voalohan'i Md. Paoly Ho An'ny Korintiana
Toko faha-13
1 Na dia miteny amin'ny fitenin'ny olona sy ny anjely aza aho, nefa tsy manana ny fitiavana, dia tonga varahina maneno sy kipantsona mikarantsana fotsiny aho.2 Na dia nahazo fanomezana haminany aza aho, ka mahalala ny zava-miafina rehetra, sy manana ny fahalalana rehetra, ary manana ny finoana rehetra, hatramin'ny mahafindra tendrombohitra aza, raha tsy manana ny fitiavana, dia tsinontsinona aho. 3 Na dia zaraiko ho an'ny mahantra aza ny fananako rehetra, ka atolotro hodorana mbamin'ny tenako, raha tsy manana ny fitiavana aho, dia tsy mahasoa ahy akory izany rehetra izany. 4 Ny fitiavana dia sady mahari-po no malemy fanahy; ny fitiavana dia tsy mialona, tsy manaonao foana, tsy mieboebo;
5 tsy manao ny tsy mendrika, tsy mitady ny ho azy, tsy mora tezitra, tsy manao an-dolom-po; 6 tsy mifaly noho ny tsy marina ataon'ny olona, fa mifaly noho ny fahamarinany; 7 manala tsiny ny zavatra rehetra, mino ny zavatra rehetra, manantena ny zavatra rehetra, mandefitra ny zavatra rehetra. 8 Ny fitiavana dia tsy hanam-pahataperana. Fa raha ny faminaniana kosa dia hisy farany, ny fitenenana fiteny tsy fantatra dia hitsahatra, ary ny fahalalana dia hiato.
9 Satria tapany ny fahalalantsika, tapany koa ny faminaniantsika: 10 ka rahefa tonga ny feno dia foana ny tapany. 11 Fony mbola zaza aho, dia niteny toy ny zaza, nihevitra toy ny zaza, nisaina toy ny zaza; fa nony olon-dehibe aho dia nialako ny fanahin-jaza. 12 Ankehitriny mizaha ao amin'ny fitaratra isika, ka tsy mahita mazava; fa rahatrizay, hifanatrika; ankehitriny, tapany no fantatro; fa rahatrizay, hahalala tsara toy ny nahafantarana ahy aho. 13 Ary ankehitriny, ireto telo ireto no mitoetra: ny finoana, ny fanantenana, ny fitiavana; fa ny fitiavana no lehibe indrindra amin'ireo.